+ارائه سیستم های اعلام حریق+طراحی واجرای اتوماسیون+

دانلود مقاله انرژی زمین گرمایی

younes.fileup.ir/d/2133116/zamin garmayi.pdf

همین ماشین­های الکتریکی که تا به این اندازه به آرامش ورفاه بشر کمک کرده است در صورت استفاده و نگهداری غیر صحیح می­تواند جان انسان­هارا تهدید کند و خسارات مالی فراوان ایجاد کند. ماشین­های الکتریکی (ترانس­ها،مولدها و موتورها) گاه به جای این که کاری برای ما انجام دهند، کار دستمان می­دهند. این که در یک کارگاه یا کارخانه تاکنون حریقیاتفاق نیفتاده است لزوما دلیل بر ایمنی آن مکان نیست. فراموش نکنیم که آتش­سوزی­های بزرگ گاه فقط یکبار رخ می­دهند و همه چیز رابا خود می برند. آتش سوزی در ترانسفورماتور­های روغنی و آتش سوزی ناشی از اضافهبار و جرقه زنی برخی موتورها و مولدها در مناطق خطر از مهمترین عوامل حریق ناشی ازماشین­های الکتریکی می­باشند. حریق در نیروگاه­ها، خطوط انتقال و پست­ها گاهاجتناب ناپذیر می­باشد و موجب قطع ارائه­ی خدمات به مشتریان می­شود. حداقل کردنزمان قطع از اولویت­های شرکت­های توزیع برق می­باشد. استفاده از سیستم­های اعلام واطفای حریق به کاهش زمان قطع کمک شایانی خواهد کرد.

·        آتش سوزی در ترانسفورماتور­ها:

ترانسفورماتورهای قدرت در پست­های انتقال و توزیع بیشترینسهم سرمایه گذاری را به خود اختصاص داده اند. با توجه به این 

ادامه مطلب...

 مبحث حریق در مراکزآموزشی به رغم اهمیت بسیار، آن طور که باید مورد بررسی قرار نگرفته است. با توجهبه این که مراکز آموزشی بر خلاف مراکز صنعتی، مسکونی و غیره در برگیرنده­ی جمعیتیکم سن و سال، کم تجربه و آموزش ندیده می­باشد 

ادمه مطلب...

فرض کنید یک سیستم اعلام حریق آدرس پذیر هوشمندِنصب شده از یک برند خاص دارید و یکی از سنسورهای روی لوپ آن نیاز به تعویض پیداکرده است. آیا می توانید از سنسورهای مشابه در برندهای دیگر برای جایگزینی آناستفاده کنید؟ برای یافتن پاسخ باید با مفهوم پروتکل آشنا شویم. پروتکل در تجهیزاتالکترونیکی زبان مشترکی است که اجزای یک مدار به وسیله­ی آن با یکدیگر ارتباطبرقرار می کنند. در مدار سیستم های اعلام حریق اطلاعات مانیتور شده از محیط توسطتجهیزات محیطی به وسیله­ی همین پروتکل ها انتقال داده می شوند تا توسط پنل (و گاهیتوسط خود تجهیزات محیطی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. آیا پروتکل تجهیزات اعلامحریق در همه­ی محصولات موجود در بازار یکی است؟ پاسخ این سوال منفی است. برخی ازسازندگان بنا به دلایل خاص خود از پروتکل های منحصر به فردی برای ارتباط بینتجهیزات خود بهره می برند.
بیشترِ سازندگانی که پنل و تجهیزات محیطی سیستماعلام حریق (از قبیل دتکتورها، شستی ها، ماژول های واسط، آژیرها و غیره) را خودتولید می کنند از پروتکل های منحصر به فرد خود استفاده می کنند و تقریباً هیچ گاهجزئیات آن را فاش نمی کنند. به این پروتکل ها پروتکل های بسته (closed)گفته می شود. دلیل آن ها برای این کار این است که هماهنگی بین محصولات یک سازندهبیشتر از محصولات تلفیقی است. یعنی مثلاً پنل های آن ها با تجهیزات محیطی محصولاتدیگر هماهنگی لازم را نخواهند داشت. ضمناً آن ها از این که محصولات شرکت های دیگرکه صلاحیت های لازم برای تولید را ندارند در عملکرد کلی محصولاتشان اختلال ایجادکند نگرانند. اما مهم ترین دلیل این کار صرفه های اقتصادی سازنده های بزرگ است. مسلماشرکتی که پنلی را به بازار عرضه می کند که به دلایل فنی و یا تجاری از سایر رقبایخود پیشتازتر است مهندسان طراح و در نهایت مصرف کنندگان را وادار می کند که ازتجهیزات محیطی همان پنل در پروژهای خود استفاده کنند که به هیچ عنوان به نفع مصرفکننده نخواهد بود. چون به واسطه­ی عدم رقابت بین تولید کنندگان تجهیزات محیطی،قیمت برای مصرف کننده بالا خواهد رفت و در زمان تامین اقلام جایگزین، به روز رسانیسیستم و انتخاب گروه های فنی تعمیر و نگهداری آن محصول امکان انتخاب دیگری نخواهدنداشت. متاسفانه پروتکل های بسته امکان تلفیق سیستم های مختلف را برای ایده هایجدید از مهندسان طراح خواهد گرفت و سازندگان با توان اقتصادی پایین تر را ازنوآوری های بیشتر محروم و از چرخه­ی رقابت خارج خواهد کرد.
اما بیشتر سازندگانی که صرفاً تجهیزات محیطی راتولید می کنند، تجهیزات خود را به صورت کانونشنال تولید می کنند و یا محصولات خودرا در سازگاری با برند خاصی طراحی می کنند. اغلب این سازندگان که تجهیزات محیطیخاص مانند دتکتورهای شعله (Flame)،دتکتورهای اشعه ای (Beam)،دتکتورهای گازی و یا دتکتورهای تنفسی (Air sampling) را به بازارعرضه می کنند جزئیات پروتکل های محصولات خود را ارائه می کنند. به این پروتکل هاپروتکل های باز (Open) میگویند. سازندگانی که از پروتکل های باز استفاده می کنند معتقدند که محصولات مختلفهم می توانند به خوبی و به صورت هماهنگ با یک دیگر کار کنند و حتی این امر خود میتواند یک مزیت به شمار آید. چون به سازندگان مختلف این امکان را می دهد که هر یکبر حوزه­ی مهارتی خاص خود تمرکز نمایند. اکنون باید منتظر بمانیم که در آینده، باز همسازندگان محصولاتِ با پروتکل های بسته بر سیاست های کاری خود اصرار خواهند ورزیدیا نه؟!
 

کابل­کشی سیستم اعلام حریق

نصب و استقرار تجهیزات سیستم اعلام حریق طبق استاندارد BS 5839 و کابل­کشی طبق استاندارد BS 6207 انجام می­گیرد. به طور کلی می­توان سیم­های مدار اعلام حریق را به دو گروه تقسیم کرد و با توجه به خصوصیات هر گروه کابل مناسب با آن را به کار برد:

گروه یک: کابل­هایی که بعد از آشکار شدن حریق استفاده نمی­شوند مانند کابل­های دتکتورها و شستی­ها.

گروه دو: کابل­هایی که بعد از کشف حریق استفاده می­شوند مانند کابل­های منبع تغذیه و آژیرها و چراغ­ها

در حالت کلی می­توان برای هر دو گروه کابل 1.5 میلی­متر مربع با روپوش و عایق پروتودور استفاده کرد ولی در مکان­هایی که امکان ضربه یا ساییدگی و جویده شدن توسط حیوانات وجود دارد باید کابل­ها را حفاظت مکانیکی کرد. می­توان در مورد سیم­های آژیرها و چراغ­ها برای حفاظت، آن­ها را داخل دیوار زیر حداقل 12 میلی­متر گچ به صورت توکار گذاشت. کابل­های سیستم اعلام حریق باید جدا از سایر کابل­ها سیم­کشی شوند. تست کابل­ها توسط اهم متر انجام می­شود و در صورت استفاده از از مگا اهم سنج باید تمام تجهیزات اعم از دتکتور، آژیر، پانل کنترل و ... را از مدار باز کرد تا ولتاژ تست بالا به آن­ها آسیب نرساند. کابل­کشی سیستم­های عادی به صورت رادیال یا خطی و کابل­کشی سیستم­های هوشمند به صورت حلقوی انجام می­گیرد. در انتهای مسیر زون­ها همیشه یک مقاومت موازی با خط که مقدار آن معمولا 4.7 یا 6.8 کیلو اهم است متصل می­کنند یا از واحد انتهای خط AEOL استفاده می­نمایند.

مشخصات کابل سیگنال

کابل سیگنال جهت اتصال به تمامی عناصر مدار به غیر از کابل تغذیه شامل می­باشد. بدین منظور از کابل­های سه رشته­ای با سطح مقطع 1.5 یا 2.5 میلی­متر مربع استفاده می­شود. در صورتی­که طول مسیر کابل در هر زون کمتر از 1000 متر باشد از کابل با مقطع 2.5 میلی­متر مربع استفاده می­شود.

نوع کابل سیگنال با توجه به محل عبور کابل تعیین می­گردد. در صورتی­که کابل از مناطق با نویز زیاد عبور نماید. مانند کابل برق فشار قوی یا کابل­های مخابرات در این­صورت از کابل شیلد دار(نوع متداول cY (1) Ys) استفاده می­گردد و در غیر این صورت از کابل معمولی. درجه­ی نویز این کابل 1 می­باشد. کابل سیگنال روکار یا داخل لوله می­بایست قدرت تحمل 30 دقیقه حریق را داشته باشد.

دیود نوری مجزا

واحدی مستقل شامل دیود نوری برای هشدار دیداری برای نمایش وضعیت عادی، اتصال کوتاه یا قطع مدار جهت استقرار در محل­های دور از تابلوی  کنترل مرکزی  که می­توانند در سیستم­های هوشمند به کار گرفته شوند. بیست واحد از این گونه تجهیزات می­توانند به صورت مستقیم از طریق یک حلقه تغذیه شوند. در صورتی که تعداد بیشتری مورد نیاز باشند باید از طریق منبع تغذیه­ی 24 ولتی جداگانه تغذیه شوند. این نوع واحدها می­توانند به گونه­ای برنامه­ریزی شوند که با یک یا چند وسیله­ی ورودی فعال شوند. واحدهای دیود با هر یک از تجهیزاتی چون تابلوی کنترل مرکزی، خروجی مناطق، شستی­ها و دتکتورها فعال می­شوند. حلقه­ی اتصال واحدهای دیود می­تواند تا یک کیلومتر در صورت استفاده از سیم  طول داشته باشد. در مدل­های پر ظرفیت تا 500 لوکس، دیودها از نوع روکار با جعبه­ی پلاستیکی هستند. انواع دیگر به صورت توکار بوده و قابلیت نصب در قوطی پریزها را دارند.

AEOL ) Active End Of Line Unit):

در انتهای خط سیستم­های اعلام حریق نصب می­گردد و با کمک آن می­توان دتکتورهای عادی(غیر قابل آدرس دهی) را به سیستم­های اعلام حریق هوشمند وصل کرد.

برنامه ریز دستی (Handle Programmer):

برای برنامه­ریزی اجزای سیستم­های اعلام حریق هوشمند استفاده می­شود.

ابزارهای دیگری نیز مانند تست کننده­ی مسیر (Loop Tester) و برد رله­های کمکی و اسپلیتر زنگ و ... وجود دارد که در سیستم­های اعلام حریق در صورت نیاز استفاده می­شوند.

مبدل ولتاژ

مجموعه­ای شامل ترانس تقلیل ولتاژ، یکسوساز و خازن برای تبدیل ولتاژ 220 ولت متناوب به ولتاژ 24 تا 30 ولت مستقیم جهت استفاده در مدارهای اعلام حریق.

به طور معمول مبدل ولتاژ به عنوان منبع تغذیه­ی اصلی در ساختار تابلوی کنترل مرکزی قرار می­گیرد اما این مجموعه به طور مستقل و مجزا از تابلوی کنترل مرکزی نیز می­تواند کاربرد داشته باشد. به عنوان مثال از این گونه مبدل­ها می­توان برای مگنت درهای اضطراری و حریق استفاده کرد.

حفاظ دتکتورها

حفاظ دتکتور برای محافظت از دتکتور در اماکنی که احتمال آسیب­های سهوی و عمدی زیاد است به کار گرفته می­شود. بیمارستان­های روانی، مراکز آموزشی، کارگاه­ها، خوابگاه­ها و شبانه روزی­ها از جمله این اماکن هستند که بهتر است تجهیزات دتکتوری مجهز به حفاظ مناسب باشند.

مدول­های رابط (Interface Module):

برای ارتباط و شناسایی اجزای قابل آدرس­دهی سیستم به کار می­رود. در بین دتکتورها و اجزای مدار، جهت عمل­کرد سوئیچ­های بدون ولتاژ (کانتکت)، قرار می­گیرد و وضعیت عمل­کرد هر زون را نشان می­دهد. از کنتاکت­های آن جهت فعال شدن سیستم اطفا، سیستم فراخوان آسانسور، توقف دهنده یا ارتباط با پانل­های دیگر استفاده می­شود.

مبدل مدار آدرس­پذیر به متعارف

در برخی حلقه­های آدرس­پذیر به دلیل پاره­ای ملاحظات لازم می­آید که برای برخی فضاهای خاص از مدار و تجهیزات متعارف استفاده شود. برای به وجود آوردن چنین امکانی مبدل­ها به کار برده می­شوند. از طریق این مبدل­ها می­توان تجهیزات متعارف را از طریق تابلوی کنترل مرکزی آدرس­پذیر تغذیه نمود. این مبدل­ها یا بردهای میانجی دارای دو مدار تغذیه ­(قدرت) و تشخیص هستند.

مبدل­ها می­توانند برای هر دو مدار شعاعی و حلقوی سیستم­های متعارف مورد استفاده قرار گیرند و به این وسیله شبکه­های متعارف را به شبکه­های آدرس­پذیر یا هوشمند مرتبط سازند.

برد میانجی شبکه

به کمک بردهای میانجی یا کارت­های شبکه می­توان چندین تابلوی کنترل مرکزی اعلام حریق را به هم مرتبط نمود. در این شبکه­ها هر یک از تابلوهای کنترل می­توانند شبکه­ی اعلام و هشدار اختصاصی خود را داشته باشند و نمایشگر آن­ها وضعیت محدوده­ی تحت کنترل خودشان را به صورت محلی نشان دهند و در عین حال می­توان تابلوی کنترل اصلی و نمایشگری برای نمایش وضعیت کل شبکه و سیستم در نظر گرفت.

طول کل کابل­کشی در شبکه­ی تابلوهای کنترل مرکزی اعلام حریق نباید از 2km تجاوز کند در غیر این صورت باید از تقویت کننده­های کمکی میان راهی استفاده کرد و برای برقراری شبکه از فیبر نوری بهره برد.

کارت­های شبکه به صورت یک برد الکترونیکی در داخل هر یک از تابلوهای کنترل مرکزی قرار می­گیرند.

برد میانجی سریال

این کارت الکترونیکی در تابلوی کنترل مرکزی قرار گرفته و می­تواند از طریق درگاه سریال بین تابلوی کنترل مرکزی و تجهیزات خارجی دیگر مانند پرینتر و یا سیستم مدیریت ساختمان ارتباط برقرار کند.

طول کابل مربوط به درگاه سریال نباید بیشتر از 10 متر باشد، اما تحت شرایطی می­توان تا 50 متر نیز از کابل سریال استفاده نمود. اما در این حالت سرعت انتقال داده کاهش خواهد یافت.

درگاه­های سریال ممکن است از نوع 9 پین یا 25 پین باشند.

رله­ی خط

نوعی واحد خروجی برای سوئیچینگ و راه­اندازی تجهیزات کمکی با وظایفی مانند خاموش کردن دستگاه­های گرمایشی و تهویه­ی مطبوع برای جلوگیری از انتشار دود و حریق به سایر مناطق و تحریک مدارهای درهای حریق و درهای اضطراری خروجی و یا کنترل شیرهای سوخت.

این رله­ها می­توانند از طریق تابلوی کنترل مرکزی، شستی­ها و دتکتورهای حریق به صورت تکی یا گروهی در مدار قرار گرفته و عملیات سوئیچینگ برای راه­اندازی سیستم­های مختلف را به عهده گیرند. رله­ها می­توانند از نوع آدرس­پذیر باشند. رله­ها دارای تیغه­های باز یا بسته هستند که بنا به ضرورت در مدار قرار می­گیرند.

بردهای کمکی خروجی و ورودی

برای توسعه­ی عملکرد بردهای اصلی تابلوی کنترل مرکزی می­توان از انواع بردهای کمکی قابل برنامه­ریزی چند راهه برای اتصال خروجی­ها و ورودی­های شبکه­ی اعلام حریق استفاده نمود. هر یک از این بردها شامل چندین رله هستند که هر یک می­توانند با تیغه­های باز و بسته عملیات کلید زنی را انجام دهند.

ولتاژ تغذیه­ی این برد 24 ولت مستقیم است و جریان آن در حالت آماده به کار 31 میلی­­آمپر و در حالتی که کلیه­ی رله­ها در مدار استفاده قرار می­گیرند برابر 130 میلی­آمپر است. ظرفیت گذر جریان از هر تیغه 2 آمپر تحت ولتاژ 30 ولت مستقیم یا متناوب است. هر تیغه­ی رله دارای یک دیود نوری قرمز رنگ به علامت عمل نمودن آن است.

برخی از این گونه بردها مناسب بهره­برداران برای خروجی­های با جریان پایین­تر هستند، تصویر زیر طرح­واره­ای از یک برد 24 مداره­ی قابل برنامه­ریزی است که قابلیت استفاده برای جریان­های تا 18 میلی­ آمپر دارد، جریان تغذیه­ی آن­ها در حالتی که کلید خروجی­ها فعال باشند 47 میلی­آمپر و در حالت آماده به کار برابر 9 میلی­ آمپر تحت ولتاژ 14 ولت مستقیم است. در این گونه بردها هر خروجی، یک ترانزیستور NPN (کلکتور باز ) است.

تجهیزات ورودی و خروجی

انواع  تجهیزات با عمل­کرد رله­گونه که در سیستم اعلام حریق برای کنترل درها، دمپرها، سوئیچ­های جریان آب، دتکتورها، شستی­ها و آژیرها مورد استفاده قرار می­گیرد. این گونه تجهیزات قابل برنامه­ریزی هستند و قابلیت کاربرد در سیستم­های آدرس­پذیر و هوشمند را دارا می­باشند.

این گونه تجهیزات دارای حافظه­ای برای ثبت اطلاعات عمل­کردی، تعمیر و نگهداری، عیوب و تعداد هشدارها و تاریخ هشدار هستند که اطلاعات جمع­آوری شده در آن را می­توان بر روی کامپیوترهای شخصی پیاده نمود. از سوی دیگر چنین تجهیزاتی می­توانند اطلاعات ورودی از سوی انواع دتکتورها را به مراکز کنترل اعلام حریق ارسال کنند

تکرارگر(Repeater):

در مواقعی که تکرار علائم حریق در مکان­هایی غیر از محل تابلو اصلی مورد نیاز باشد از تکرارگرها استفاده می­شود. تکرارگرها دارای LED های نشانگر مشابه تابلو اصلی می­باشند و به ترمینال­های تابلو کنترل مرکزی وصل می­شوند. ممکن است بعضی تابلوها امکانات اتصال تکرارگر را نداشته باشند. طرز اتصال آن در دیاگرام سیم­کشی تابلو اصلی مشخص می­شود.

برای ساختمان­های مرتفع و وسیع کاربرد گسترده­ای دارد. معمولا یک یا دو تکرار کننده از پانل اصلی تغذیه می­شوند و ما بقی نیاز به تغذیه­ی جداگانه دارند. تمام اطلاعات حریق از پانل اصلی به این پانل ارسال می­شود. محل نصب پانل آلارم اصلی از کف 1.1 تا 1.4 متر و فاصله­ی جستجوی 61 متر بر طبق استاندارد می­باشد. (NFPA72,Chapter 3)

مگنت نگهدارنده (Door Holder):

بر روی درهای معینی جهت جلوگیری از گسترش آتش در حین آتش سوزی نصب می­شود. در صورت بروز حریق از باز ماندن در جلوگیری می کنند. طبق استاندارد تغذیه­ی آن باید از منبع 24 ولت جداگانه انجام گیرد نه از برق 24 ولت تابلو چون مصرف آن بالاست.

سیستم­های صوتی اعلام خطر:

این سیستم­ها در دو نوع عادی و هوشمند ساخته شده­اند و قادرند به طور اتوماتیک یا دستی در مواقع بروز حریق پیام اعلام خطر را از بلندگوهای مربوطه پخش نمایند.

سیستم­های با ارتباط تلفنی و صوتی

سیستم تلفن اضطراری دارای یک پانل تلفن اصلی و گوشی­هایی می­باشند که در محل­های مورد نظر نصب می­شوند. هنگام خطر می­توان با استفاده از گوشی­ها به مرکز تلفن خبر داد یا مرکز تلفن می­تواند به هر کدام از گوشی­ها زنگ بزند. ارتباط بین گوشی­ها نیز می تواند از طریق پانل اصلی تلفن برقرار باشد.  

 سیگنال­های سیستم­های مدرن می­توانند به کمک تجهیزاتی خاص بروز حریق را از طریق خطوط تلفن یا سیستم احضار و یا حتی با فرکانس­های رادیویی یا پخش یک پیام ضبط شده به اطلاع مسئولین ساختمان، سازمان آتش­نشانی و سایر مراکز مسئول برسانند. هم­زمان با برقراری تماس­های تلفنی هشدار دهنده، بلندگوهای داخل ساختمان نیز می­توانند به جای آژیر و یا زنگ با پخش پیام ساکنین را از بروز حریق مطلع سازند و حتی آن­ها را راهنمایی کنند. استفاده از چنین سیستمی برای ساختمان­های بلند و مراکز عمومی و حساس ضروری است.

این گونه تجهیزات فارغ از امکان اتصال و ارتباط با سیستم اعلام حریق می­توانند با سیستم­های ورود غیر مجاز و دزدگیرها در ارتباط باشند و در صورت ارسال سیگنال از سوی هر یک از مدارهای ایمنی یا امنیتی شماره­های از پیش تعریف شده­ای را شماره­گیری نمایند.

بیزر اشکال داخلی تابلو (BUZZER):

در مواقع بروز اشکال در مدار داخلی تابلو مانند عدم اتصال باطری­ها به صدا در می­آید.

برد الکترونیکی

بر روی این برد فیوزهای لازم و رله­ی مربوط به مگنت­های نگهدارنده (Door holder) و جامپرهایی برای تنظیم و قطعات الکترونیکی دیگر وجود دارد. هم­چنین نشانگرهای اتصال کوتاه و قطعی مدار و کانکتور توسعه (Aux) و کانکتور اتصال کارت زون روی این برد وصل است.

ترمینال­های اتصال شامل:

الف)خروجی ولتاژ DC کمکی

ب)خروجی کنتاکت­های مربوط به رله­ی مگنت نگهدارنده

ج)خروجی آژیرها و چراغ­ها (معمولا بیش از یک خروجی می­باشد)

د)خروجی برای زون­ها(در ترمینال مثبت و منفی برای هر زون)

ه)محل اتصال پانل تکرار کننده

سوئیچ قفل کردن تابلو:

برای جلوگیری از خراب کاری و دسترسی افراد غیر مجاز به تابلو و تنظیمات  آ« به کار می­رود و روی درب تابلو نصب شده است.

 شستی­های کنترل :

برای تنظیم تابلو به کار می روند.

منبع تغذیه یا به صورت ترانس کاهنده به همراه مدار یکسوسازی داخل پانل قرار می گیرد و یا به صورت مجزا از بیرون پانل کنترل متصل می­شود. ولتاژ خروجی منبع تغذیه معمولا 24 ولت DC و قدرت جریان دهی آن حدود 2 آمپر است. قدرت جریان دهی منابع تغذیه­ی جداگانه حدود 3 تا 6 آمپر است و در دستگاه­های بزرگ و در دستگاه­های بزرگ با تعداد Zone بالا استفاده می­شود. در مواقع قطع برق منبع تغذیه­ی اظطراری که معمولا عبارت از 2 عدد باطری خشک (بدون نیاز به سرویس و نگهداری) 12 ولت می­باشد که به طور سری بسته می­شوند تا 14 ولت DC را تامین کنند. در حالت عادی که برق 220 ولت وصل است سیستم باطری­ها را شارژ کرده و برای مواقع قطعی برق نگه می­دارد و هنگاه بروز قطعی برق به طور اتوماتیک وارد مدار می­شوند بسته به تعداد زون­های تابلو اصلی در آمپر ساعت­های مختلفی استفاده می­شوند. برای تابلوهای 2 زون باطری­های 2 آمپر ساعت و برای تابلوهای 4 الی 12 زون 7 آمپر ساعت و برای تابلوهای 12 الی 24 زون باطری 12 آمپر ساعت مناسب می­باشد. معمولا باطری­ها در داخل تابلو کنترل قرار می­گیرند. بعد از نصب سیستم باید باطری­ها را قبل از اتصال پانل شارژ کرد و سیستم را با باطری­های شارژ شده روشن نمود.

برای تغذیه­ی الکتریکی سیستم اعلام حریق باید خط جداگانه­ای در نظر گرفته شده باشد و بر روی فیوز و کلید تغذیه­ی اصلی حتما باید جمله­ی «خط اعلام حریق، کلید قطع نشود» با وضوح کامل نوشته شده باشد.

نکات زیر حتما باید مورد توجه قرار گیرد:

-       سیستم­های اعلام حریق به غیر از اتصال به شبکه­ی الکتریکی ساختمان باید مجهز به سیستم برق اضطراری و باتری نیز باشد.

-       خط تغذیه­ی تابلوی کنترل مرکزی اعلام حریق باید کاملا اختصاصی باشد.

-       توان باتری­ها باید به اندازه­ای باشد که حداقل 30 دقیقه سیستم را در حال کار نگه دارد. برای حفاظت بیشتر بهتر است که باتری­ها توان کار طی 24 ساعت را داشته باشند.

-       منبع تغذیه باید مجهز به سیستم صوتی اتمام باتری باشد که در صورت سرآمدن زمان شارژ باتری، هر یک دقیقه یک بار سیگنال صوتی را به گوش راهبران سیستم برساند.

-       منبع تغذیه­ی اضطراری باید به صورت اتوماتیک باشد و حداکثر ظرف مدت 30 ثانیه در مدار استفاده قرار گیرد.

-       یک نشانگر باید به طور مستمر روشن بودن دستگاه را نشان دهد.

-       منبع تغذیه­ی سیستم اعلام حریق در اماکن مسکونی باید توان تغذیه­ی الکتریکی زنگی با شدت صوت 85 دسی­بل را به مدت حداقل 4 دقیقه داشته باشد.

-       خروجی منبع تغذیه نباید از 30 ولت تجاوز کند.

-       منبع تغذیه­ی اعلام حریق  به به گونه­ای در سیستم نصب شود که دسترسی برای خاموش کردن سهوی آن وجود نداشته باشد.

-       شارژ باتری­ها نباید فاصله­ی زیادی با تابلو کنترل مرکزی و باتری­ها داشته باشد. این فاصله به طور معمول حداکثر 3 متر در نظر گرفته می­شود.